Од сите доблести наведени овде, најважна доблест од сите 36 е Храброста.

Без Храброста, човек нема да стигне никаде во ниту една од другите Доблести.

Бог-Филозофот Аристотел длабински зборувал за Храброста, наведувајќи ја како круна на етичките доблести.

Храброста е суштината на духот, што е најпотребно за да напредуваме духовно, материјално, во целиот наш живот.

Храброста не значи да се биде лишен од страв, глупави постапки или промисленост. Всушност, мораме да научиме да бидеме доволно храбри за да развиеме правилна акција, однесување и да дејствуваме со промисленост наместо да го следиме лесниот пат на безумноста.

Тоа значи дека некој учи да се соочи со страшливоста, стравот, негативност и пречките - на крајот надминувајќи ги со повисока свест и разбирање.

Без него, човек никогаш не може да се залага за она што е исправно, никогаш нема да го прави она што е правилно, никогаш нема да стигне до Патот на Боговите и нема да го спроведе.

Ако недостига Храброст, тогаш сите негативни и долни пороци ќе најдат терен да растат во душата, што ќе ја доведе до уништување.

За да се соочиме со себето, мора да разбереме дека е потребна храброст. Многумина нема да ја имаат оваа храброст. За да правиме храбри дела, треба да се научиме да бидеме храбри а не страшливи.

Самото примена на Храброста е доволна за да се рангира една меѓу повисоките души или дури и Боговите. Од таа причина, во античките религии на нашите предци, да се биде храбар се сметаше за прва и примарна доблест, која водела директно до Елисиските Полиња, Салите на Валхала или повисокото ниво во задгробниот живот.

Херојството и Храброста се двата фундаментални клуча на Воинскиот Пат, Духовниот Сатанизам.