Лојалноста е една од највисоките доблести на луѓето кои се стремат да станат Богови.

Примарно заснована на храброста, Лојалноста е комбинација на способности, каде што некој има способност да остане цврсто на патот кон Боговите и сопственото духовно семејство на патници, кои се движат во Вечноста како и самите.

Лојалноста кон Боговите е исклучително важна на овој пат. Истото важи и за лојалноста и верноста кон големи каузи, работи или луѓе кои се оценети како добри, фер и пристојни.

Бидејќи лојалноста е многу ретка вредност, таа е и многу важна вредност. Луѓето кои имаат сила да бидат лојални и верно да следат некоја кауза се оние кои придонесуваат за раст на големи нешта.

Луѓето кои постојано се нелојални на Боговите, не покажуваат верност или братство, генерално не прават многу позитивно за себе, за Сатанското Братство или за светот воопшто. Тие се изолираат, венее и умират сами, веројатно во многу лаги, стравови и опасности.

Како и со се друго, тука мора да се примени логиката. Но, лојалноста на чистото срце е поважна од сите логичари заедно: таквото срце се одразува на сопствената внатрешна чистота.

Поради оваа причина, лојалноста се гледа како божествена доблест меѓу Боговите и е света.

Еден студент го прашал Азазел зошто човек кој не бил добар во многу аспекти, продолжил да постои со Боговите, бидејќи тој човек не бил многу способен, ниту направил многу големи дела во нивниот живот.

Азазел одговори: „Со лојален човек со принципи, можеме да работиме на зголемување на нивните способности. Сепак, со нелојална душа, таквата работа се прави празна и фрлена во бездна јама!“.